Στο δρόμο προς την ευρω-κάλπες, το βιβλίο του Δημήτρη Τσιόδρα έρχεται να προσφέρει στον αναγνώστη, μέσα από την παράθεση στοιχείων και γεγονότων από μια διαφορετική οπτική γωνία, αυτό που σήμερα ονομάζουμε Ευρωπαϊκή Ένωση. Με το ερευνητικό ενδιαφέρον στραμμένο και στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο, αυτή η παράθεση στοιχείων, επί της ουσίας, αποτυπώνει χρονικά σε «στιγμές»…, γεγονότα που διαδραμάτισαν και συνεχίζουν να διαδραματίζουν παρασκηνιακά ή μη ρόλο σε αυτό που όλοι κατανοούμε σαν «ευρωπαϊκό οικοδόμημα». 

Η πλούσια βιβλιογραφία από την οποία ο συγγραφέας έχει αντλήσει στοιχεία δεν αφήνει περιθώρια παρανόησης για την περιγραφή καταστάσεων που ο απλός αναγνώστης θα αδυνατούσε να αναγνωρίσει μη έχοντας τα δεδομένα εκείνα που ο συγγραφέας παραθέτει.  Ο Δημήτρης Τσιόδρας αναλύει ενδελεχώς τα αναχώματα που τίθενται, τόσο από εσωτερικούς, όσο και από εξωτερικούς παράγοντες, στην επίτευξη της ευρωπαϊκής ενοποίησης, προκαλώντας τον αναγνώστη να αναλογιστεί τις εσωτερικές ανισότητες, στα οικονομικά ιδίως μεγέθη, μεταξύ κρατών-μελών που καλλιέργησαν αντιτιθέμενα συμφέροντα και δημιούργησαν ανταγωνιστικές συμμαχίες εντός της Ένωσης. Να αναλογιστεί τις αιτίες για την προϊούσα κατάσταση εθνοκεντρισμού, την οποία επέτειναν οι περιοδικές μεταναστευτικές κρίσεις και η οποία συγκρότησε ένα «σύστημα» ευρωσκεπτικισμού με ταυτόχρονη άνοδο ακροδεξιών και λαϊκιστικών κομμάτων.

Στον δρόμο προς τις ευρω-κάλπες «δανείζομαι» ένα απόσπασμα από το βιβλίο: «Ήρθε η ώρα λοιπόν για τις πολιτικές δυνάμεις που βλέπουν την αύξηση της ευημερίας των πολιτών και την αντιμετώπιση των προκλήσεων μέσα από την ευρωπαϊκή ενοποίηση, να προβάλλουν με ξεκάθαρο τρόπο το όραμά τους και να εμπνεύσουν τους πολίτες. Όπως έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής «για να προωθηθεί η ενοποίηση της Ευρώπης θα χρειαστεί να παραμεριστούν οι στείροι ανταγωνισμοί, που υποκινούνται άλλοτε από μικροσυμφέροντα και άλλοτε από ξεπερασμένους εθνικούς εγωισμούς». 

Λέει ο συγγραφέας : «Το έργο της ενοποίησης δεν είναι υπόθεση μόνο των πολιτικών ηγεσιών. Είναι υπόθεση και της κοινωνίας των πολιτών. Είναι υπόθεση των δυνάμεων που βλέπουν ότι το μέλλον της Ευρώπης περνάει μέσα από την κοινή πορεία». 

Και για να κλείσω, δανείζομαι και πάλι τον τίτλο του 15ου κεφαλαίου: «Ως εδώ καλά. Η συνέχεια;»…