Με το τείχος ανοσίας, που χτίζεται από τους εμβολιασμούς, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε το τέταρτο κύμα της μεταλλαγμένης απειλής για την δημόσια υγεία. Ωστόσο, η απειλή αυτή είναι εξίσου πολύ σοβαρή για την οικονομία, καθώς εκ των πραγμάτων, η καλοκαιρινή περίοδος που διανύουμε, είναι καθοριστικός παράγοντας για τη πορεία ανάκαμψης της αγοράς. Επί του παρόντος, είναι αδύνατον να προσδιορισθεί, η ημερομηνία «λήξης» της μετάλλαξης Δέλτα, που εξαπλώνεται απειλητικά και δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για αμφισβήτηση των εμβολιασμών, που είναι η μόνη μας υγειονομική και οικονομική άμυνα στις επιπτώσεις της ύπουλης πανδημίας. Επίσης θα πρέπει να μας προβληματίσει έντονα το γεγονός ότι εάν χρειαστούν έξτρα ενισχύσεις φέτος, πλέον των 16 δις ευρώ, τότε τα δημοσιονομικά περιθώρια δεν θα επαρκούν. Η πικρή αλήθεια είναι ότι στη περίπτωση του 4ου κύματος, το κόστος σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις δεν θα μπορεί να καλυφθεί από το κράτος με τον τρόπο που έγινε μέχρι σήμερα.

Η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει βεβαίως να λαμβάνει στοχευμένα μέτρα για την στήριξη του επιχειρηματικού κόσμου, που βρίσκεται σε δυσχερή θέση, καθώς τα απανωτά «κλειδώματα» συσσώρευσαν από τον Μάρτιο του 2020 έως σήμερα «κορονο-χρέη» ύψους 8,4 δις ευρώ. Ανάσα έρχεται να δώσει η νέα ρύθμιση που συμφωνήθηκε από το ΥΠΟΙΚ με τους επικεφαλής των θεσμών, στο πλαίσιο της 11ης μεταμνημονιακής αξιολόγησης, ώστε να «καλυφθούν» όλα τα χρέη στο δημόσιο με μια γενικευμένη ρύθμιση για τμηματική καταβολή από 36 άτοκες έως 72 χαμηλότοκες δόσεις. Περίπου 2 εκατ. εργαζόμενοι, επαγγελματίες, ιδιοκτήτες ακινήτων και επιχειρήσεις, σύμφωνα με τη διευρυμένη λίστα με τους πληττόμενους ΚΑΔ του Απριλίου 2020, θα μπορούν να ρυθμίσουν και να εξοφλήσουν φορολογικά και ασφαλιστικά χρέη σε έως και 6 χρόνια. Στη νέα ρύθμιση που θα «τρέξει» από τον Ιανουάριο του 2022 θα μπορούν να ενταχθούν, τόσο οι οφειλές που έχουν «παγώσει» μέχρι και το τέλος του 2021, όσο και οι οφειλές που δημιουργήθηκαν μετά τον Ιούνιο του 2020 και αφορούν στις αρρύθμιστες οφειλές φόρου εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ, ΦΜΥ, φόρου κληρονομιάς, δωρεάς ή γονικής παροχής, πρόστιμα ελέγχων και ασφαλιστικές εισφορές. Σε όσους είχαν ρυθμισμένες οφειλές και δεν κατάφεραν εν μέσω πανδημίας να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους προβλέπεται να δοθεί το δικαίωμα επανένταξης στις ρυθμίσεις των 100-120 δόσεων.

Είναι γεγονός ότι ο επιχειρηματικός κόσμος του τουρισμού, της εστίασης και του λιανεμπορίου έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες απώλειες από το ξέσπασμα της πανδημίας, αλλά πρέπει να προσαρμοστεί με τα σημερινά δεδομένα για να αποφύγει τα χειρότερα. Επομένως, εργοδότες, εργαζόμενοι και πελάτες οφείλουμε να τηρούμε τα όποια μέτρα υποδεικνύονται από τους ειδικούς, εντάσσοντας τα στους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας. Είναι επιτακτική ανάγκη, εφόσον υπάρχει πλέον επάρκεια και επιλογή εμβολίων, να εμβολιαστούμε, ώστε αφενός να είμαστε υγιείς και αφετέρου να μειώσουμε τον κίνδυνο «καταστροφικών» μέτρων και «ενοχλητικών» ελέγχων. Το φετινό καθοριστικό καλοκαίρι για την αγορά, ας αναδείξουμε τον εμβολιασμό και την αυστηρή τήρηση των μέτρων, ως μέσο προσέλκυσης πελατών και τουριστών σε ασφαλείς και υγιείς επαγγελματικούς χώρους.

Δεν θα επεκταθώ άλλο στη συζήτηση περί αναγκαιότητας του εμβολιασμού, αφού ο καθένας μας αναλαμβάνει την ευθύνη που του αναλογεί. Το μόνο που μπορώ να πω μετά λόγου γνώσεως είναι ότι τα όποια μέτρα πρέπει να εφαρμοστούν ώστε να ξαναπάρουμε τις ζωές μας πίσω. Πρέπει να αντισταθούμε όχι ο ένας απέναντι στον άλλο, αλλά όλοι μαζί κατά της πανδημίας. Η απώλεια ζωής και η οικονομική καταστροφή δεν γνωρίζει πρόσωπα, καταστάσεις, οικονομικές και άλλες δυνατότητες. Είναι κοινή για όλους και αυτή πρέπει να είναι η βάση μας για την αντεπίθεση μας στον κορωναϊό. Οι καταστάσεις που έχει δημιουργήσει η πανδημία με τα απανωτά κύματα της, είναι πρωτόγνωρες, αφού δεν μπορούμε να μαντέψουμε πόσες θα είναι οι μεταλλάξεις. Επειδή λοιπόν δεν υπάρχει πεπατημένη, δεν χωράει «γκρίνια», αλλά μόνο συναίσθηση της ευθύνης, απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, απέναντι στην οικονομία, απέναντι στην επιβίωση, που αυτή όπως και την προηγούμενη χρονιά αποδείχθηκε ως η πρώτη ευχή που συνήθως δίνουμε, «να επιβιώσουμε» βιολογικά και οικονομικά. Καθίσταται τραγικά πραγματικό το γεγονός ότι η βιολογική και η οικονομική επιβίωση στο καιρό της πανδημίας τείνει να αποτελέσει ταυτόσημη έννοια.