Οι επιχειρηματίες, συχνά, αποφεύγουν να γίνουν μέλη ενός πολιτικού κόμματος, ή να πολιτευτούν για διάφορους λόγους, κυρίως, όμως, λόγω του κινδύνου της σύγκρουσης συμφερόντων, της πιθανής πολιτικής αστάθειας, της απώλειας ανεξαρτησίας, καθώς και της δημόσιας κριτικής. Οι επιχειρηματίες μπορεί να φοβούνται, ότι η πολιτική τους συμμετοχή θα μπορούσε να δημιουργήσει αντιφάσεις και σύγκρουση συμφερόντων, ειδικά, αν η επιχείρησή τους έχει συμβάσεις και σχέσεις με το κράτος. Η πολιτική τους δραστηριότητα μπορεί να επηρεάσει τη φήμη της επιχείρησης και να προκαλέσει αμφισβητήσεις για την ηθική τους. Η σύνθετη σχέση και η λεπτή ισορροπία μεταξύ προσωπικών, επαγγελματικών και πολιτικών συμφερόντων, καθιστά την ενασχόληση με την πολιτική ένα δύσκολο βήμα για πολλούς επιχειρηματίες. Πολλοί, μάλιστα, πιστεύουν, πως οι δύο ρόλοι πρέπει να είναι διακριτοί, ώστε να ωφελείται η κοινωνία στο σύνολό της. Οι επιχειρηματίες μπορούν να συμβάλλουν στην οικονομική ανάπτυξη, ενώ οι πολιτικοί πρέπει να διασφαλίζουν, ότι δεν παραβιάζεται η κοινωνική δικαιοσύνη.

Η πολιτική ενασχόληση, συνήθως, απαιτεί υποταγή σε κομματικές γραμμές και περιορισμούς, πράγμα που μπορεί να περιορίσει την ανεξαρτησία του επιχειρηματία. Η ελευθερία δράσης, που απολαμβάνει στο επιχειρηματικό πεδίο, μπορεί να είναι περιορισμένη, αν ενταχθεί στην πολιτική. Επίσης, η πολιτική σκηνή μπορεί να είναι ασταθής και η ενασχόληση με τα κοινά συχνά συνδέεται με προσωπικούς κινδύνους και αβεβαιότητες. Αντίθετα, η επιχειρηματική δραστηριότητα είναι, συνήθως, πιο προβλέψιμη και εστιασμένη στον κερδοφόρο τομέα. Τόσο η επιχειρηματικότητα, όσο και η πολιτική απαιτεί πολύ χρόνο και ενέργεια και οι επιχειρηματίες θεωρούν, ότι η εμπλοκή τους σε πολιτικές υποθέσεις θα τους αποσπάσει από τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες. Οι επιχειρηματίες που πολιτεύονται, συχνά βρίσκονται στο στόχαστρο δημοσιογράφων, πολιτικών αντιπάλων και του κοινού. Η αρνητική κριτική μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο στην επιχείρησή τους, ενώ η προσωπική τους ζωή μπορεί να γίνει αντικείμενο δημόσιας ανάλυσης. Βεβαίως, όλοι υποβάλλονται σε έλεγχο πόθεν έσχες και οφείλουν να δηλώνουν τα περιουσιακά τους στοιχεία.

Από την πλευρά τους τα πολιτικά κόμματα, ενδέχεται, να εξυπηρετούν επιχειρηματικά συμφέροντα σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά αυτό εξαρτάται από το κόμμα και τις πολιτικές του θέσεις. Συνολικά, υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους τα κόμματα και οι πολιτικοί συνδέονται με επιχειρηματικά συμφέροντα, όπως χρηματοδότηση, ευνοϊκές ρυθμίσεις νομοθετική προστασία, ακόμα και δημόσια υποστήριξη. Τα πολιτικά κόμματα, συχνά, δέχονται οικονομικές ενισχύσεις από επιχειρηματίες και εταιρείες για την υποστήριξη των προεκλογικών τους εκστρατειών. Αυτές οι χρηματοδοτήσεις και δωρεές, συνήθως, μελλοντικά, εξυπηρετούν τα συμφέροντα των επιχειρηματιών, οι οποίοι αναμένουν αμοιβαία υποστήριξη, μέσω πολιτικών, που ευνοούν τις επιχειρηματικές δραστηριότητες, όπως φορολογικές ελαφρύνσεις, επιδοτήσεις, και ευνοϊκά ρυθμιστικά πλαίσια. Η διαφάνεια στις σχέσεις πολιτικών και επιχειρηματιών είναι θεμελιώδης και η δημοσιοποίηση των συνεργασιών, μεταξύ πολιτικών και επιχειρηματιών, μπορεί να περιορίσει τον κίνδυνο αθέμιτων σχέσεων και να αποτρέψει καταχρηστικές πρακτικές.

Σε κάποιες χώρες, όλα αυτά γίνονται και δεν λέγονται και σε κάποιες άλλες και γίνονται και λέγονται. Επίσης, κάποια κόμματα, ιδιαίτερα τα κόμματα εξουσίας, μπορούν να προτείνουν πολιτικές, που ευνοούν συγκεκριμένες μεγάλες επιχειρήσεις, με φορολογικές ελαφρύνσεις, με απλοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης και με νομοθετικές πρωτοβουλίες που διευκολύνουν τις οικονομικές δραστηριότητες. Κάποιες φορές, πολιτικά κόμματα υιοθετούν νομοθετικές πρωτοβουλίες, που ανταποκρίνονται στα συμφέροντα συγκεκριμένων επιχειρηματικών τομέων, όπως η ενίσχυση της απασχόλησης, η προστασία της ελεύθερης αγοράς, είτε η επιβολή δασμών με αυστηρές κρατικές παρεμβάσεις. Η ευνοϊκή μεταχείριση σε κάποιες περιπτώσεις, δημιουργεί τον ισχυρισμό για υπόνοιες διαπλοκής μεταξύ πολιτικών και επιχειρηματιών, όπου επιχειρηματικά συμφέροντα αποκτούν πρόσβαση σε κρατικούς πόρους, κρατικές προμήθειες και δημόσιες συμβάσεις μέσω πολιτικών διασυνδέσεων. Ορισμένα κόμματα, θεωρούν πως με τη δημόσια υποστήριξη των μεγάλων επιχειρήσεων, εκπροσωπούν το γενικό καλό και ευνοούν έμμεσα συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας, εξασφαλίζοντας έτσι θέσεις εργασίας, επενδύσεις και ανάπτυξη στην οικονομία.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν απαραίτητα, ότι όλα τα κόμματα και όλοι οι πολιτικοί, εκλέγονται για να εξυπηρετούν τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Τα κόμματα, ακόμα, και αν έρχονται σε αντίθεση, οφείλουν να επικεντρώνονται σε κοινωνικές πολιτικές, καθώς και σε μέτρα υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης. Οπότε, το πώς, το πόσο και ποιους εξυπηρετούν ή όχι τα κόμματα, εξαρτάται από την πολιτική τους γραμμή, τις στρατηγικές που ακολουθούν και τα σαφή όρια που θέτουν. Οι τρόποι, για να διασφαλιστεί μια υγιής και εποικοδομητική συνεργασία μεταξύ πολιτικών και επιχειρηματιών, είναι η διαφάνεια στο νομοθετικό πλαίσιο, ο ανοιχτός κοινωνικός διάλογος, ο καθορισμός κανόνων δεοντολογίας, οι ανεξάρτητες αρχές ελέγχου και εποπτείας, η πολιτική ευθύνης και λογοδοσίας και πρωταρχικά το κοινό όφελος. Όταν οι πολιτικοί κατανοούν τις ανάγκες των επιχειρήσεων και οι επιχειρηματίες κατανοούν τις ανάγκες για κοινωνική ευημερία, οι σχέσεις γίνονται πιο παραγωγικές. Προσωπική μου άποψη είναι προς αποφυγή παρεξηγήσεων, πως η απευθείας και ειλικρινής επικοινωνία των πολιτικών κομμάτων με την επιχειρηματικότητα πρέπει να πραγματοποιείται μέσω των θεσμικών φορέων, των κοινωνικών εταίρων και των Επιμελητηρίων.