Μια ναυτιλιακή χώρα, μια χώρα όπου ο θαλάσσιος τουρισμός συνεισφέρει στην τοπική και εθνική οικονομία, μια χώρα, χωρίς τις κατάλληλες, ΠΛΕΟΝ, λιμενικές υποδομές είναι ένα θέμα που πρέπει να μας απασχολήσει. 

Η ετήσια έκθεση της Π.Ε.Π.Ε.Ν, για τα προβλήματα στα ελληνικά λιμάνια, δεν πρέπει να είναι μία ακόμη έρευνα, που θα «πρυμνοδετηθεί» στα συρτάρια των αρμοδίων, αλλά μία έρευνα, η οποία πρέπει να δρομολογήσει παρεμβάσεις. 

Ουδείς, σήμερα, μπορεί να ισχυριστεί, ότι κατέχει τις αδυναμίες και τις ελλείψεις στις λιμενικές μας υποδομές, όσο οι καπετάνιοι της ακτοπλοΐας. Αυτοί οι σύγχρονοι ΗΡΩΕΣ, θα έλεγα, που καλούνται να ρεμετζάρουν, ή να πρυμνοδετήσουν τα σύγχρονα πλοία της ακτοπλοΐας μας, συμβατικά και μη, σε νησιωτικά λιμάνια, εκτεθειμένα στους ανέμους και τους κυματισμούς, με λιμενολεκάνες και ντόκους, που θα ήταν ιδανικοί για τρεχαντήρια… Όλοι έχουμε δει, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τις προσπάθειες να πρυμνοδέσουν, σε κακές καιρικές συνθήκες. Όλοι μας έχουμε δει, αλλά και γνωρίσει τους «ανύπαρκτους χώρους αναμονής», για τους επιβάτες στα ταξίδια των διακοπών, ή τα ταξίδια για τη δουλειά μας.

Σε αυτή την περίσταση, οφείλω να θυμίσω, ότι η τελευταία εικόνα, που αποκομίζει ένας τουρίστας από ένα νησιωτικό λιμάνι, είτε κινούμενος με τα πλοία της ακτοπλοΐας, είτε με κρουαζιερόπλοια, είναι εκείνη, που «κουβαλάει μαζί του», για να κλείσει το πάζλ των εικόνων από τις διακοπές του.   

Δεν θα μιλήσω για τον υπερτουρισμό, ούτε και για τις κρουαζιέρες. Αλλά, θα σπεύσω να τονίσω, ότι όλο το ποσό των συγκεντρωμένων λιμενικών τελών, κατ’ έτος, πρέπει να αποτελεί κεφάλαιο, που θα διατίθεται, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ, για λιμενικά έργα και βελτίωση λιμενικών υποδομών. Γιατί γνωρίζουμε, ότι τα όποια λιμενικά έργα, απαιτούν τεράστια κονδύλια, για να γίνουν, αλλά και τις υπογραφές πολλών συναρμόδιων υπουργείων για το τελικό Οκ.

Αν θέλουμε να βελτιώσουμε την τουριστική μας εικόνα και προ πάντων την ΑΣΦΑΛΕΙΑ πλοίων και επιβατών, ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να ακούσουμε τους καπετάνιους μας.