Κατά τη διάρκεια της γεωλογικής «Πλειόκαινου εποχής», πριν 2,5 εκατομμύρια χρόνια, η καταβύθιση της ξηράς εντάθηκε, με παράλληλη αποκοπή της Πελοποννήσου, από την υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα και με ταυτόχρονη ανάπτυξη του Αιγαίου πελάγους. Στο μύθο του Αιγαία του μυθικού βασιλιά της Αθήνας μαθαίνουμε το γεγονός που αποτέλεσε την αφορμή για την ονομασία του. Ακόμη και σήμερα ,ο μύθος λέει, ότι το Αιγαίο πήρε το όνομά του από τον Αιγαία. Εκτός από αυτό το μύθο όμως υπάρχουν και άλλες εκδοχές, που μπορεί και να είναι οι πραγματικές. Η εκδοχή της Αιγηίδας μιλάει για τη μεγάλη στεριά που βρισκόταν στη θέση που καλύπτει σήμερα η θάλασσα του Αιγαίου. Το Αιγαίο ταξιδεύει τα νερά του μέσα από μύθους μυστικούς, σιρίτια του ήλιου και κλωστές φωτός, που καταδύονται στα θαλάμια των χταποδιών για να γίνουν ύστερα τοιχογραφίες στην Ξεστή της Σαντορίνης.

Το Αιγαίο είναι η πηγή των γεωστρατηγικών παραμέτρων που συνθέτουν την παρουσία και την δράση του ελληνικού πολιτισμού σε όλο το χώρο της Μεσογείου. Η μελέτη του Αιγαίου και των στοιχείων που συνθέτουν την ιστορία του επιτρέπει μια βαθιά διείσδυση στους μηχανισμούς του ελληνογενούς συστήματος της ορθολογικής σκέψης, έτσι όπως αυτό αναδύεται τόσο από τα ομηρικά έπη όσο και από το γεωπολιτικό προσανατολισμό του ελληνισμού προς τον πλήρη έλεγχο των δύο ακτών του Αιγαίου πελάγους. Η ξυλοναυπηγική που αποτελεί στην διαδρομή των αιώνων τη βασική γνώση για την κατανόηση της σύγχρονης ναυπηγικής ξεπήδησε στο Αιγαίο με την ανατολική Μεσόγειο να μεταλαμπαδεύει τη γνώση των θαλασσών σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Το Αιγαίο όμως ήταν και η αφορμή για την ανάπτυξη της παράκτιας οικονομίας. Μίας οικονομίας που σήμερα αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της θαλάσσιας αλλά και της κυκλικής οικονομίας. Το Αιγαίο «έβγαλε» ένα ναυτικό λαό που σήμερα διαπρέπει στο πεδίο της παγκόσμιας ναυτιλίας καθιστώντας την Ελλάδα ηγέτιδα δύναμη για την ναυτιλία της Ευρώπης. Το «πνεύμα» του Αιγαίου άλλωστε ανήσυχο όπως οι αέριδες που ταράσσουν τα ύδατα διατηρεί ανήσυχο το πνεύμα των ανθρώπων που κατοικούν στα νησιωτικά του συγκροτήματα, το πνεύμα των ανθρώπων που στην διαδρομή του χρόνου, στη διαδρομή των αιώνων υπηρετούν την θάλασσα αυτή και την ναυτιλία.

Το Αιγαίο είναι πηγή ζωής και συνάμα γνώσης. Κοιτίδα πολιτισμού. Από την μελέτη του έχουμε πολλά ακόμη να μάθουμε. Γραφικά χωριά σκαρφαλωμένα σε απόκρημνες πλαγιές, κάστρα και εκκλησίες, κρυστάλλινα νερά, μυρωδιά από κρίταμο και θυμάρι. Από το μαγευτικά άγριο τοπίο της Σαντορίνης και την κοσμική ποιότητα της Μυκόνου, μέχρι τη νωχέλεια της Ικαρίας, τα μαστιχοχώρια της Χίου ή την ναυτική παράδοση της Ύδρας, το Αιγαίο δεν σταματά να προσφέρει εμπειρίες, εικόνες και χρώματα που σφραγίζουν τη μνήμη και συναρπάζουν τις αισθήσεις. Αυτό όμως που ξαφνιάζει περισσότερο είναι ο πλούτος τής -σε πρώτη ανάγνωση- άγονης γης. Τα δέντρα λιγοστά, η βλάστηση ήπια, ο αέρας δυνατός και όμως, η φύση και η αγάπη των ανθρώπων για τη γη τους παράγει αγαθά πολύτιμα και δημιουργεί μια ισχυρή παράδοση και μια κουζίνα ξεχωριστή. Εδώ, η μεσογειακή διατροφή απογειώνεται.

Γη σπαρμένη στη θάλασσα του Αιγαίου. Βραχώδεις ακτές, απέραντες αμμουδιές και λευκό φως που αγκαλιάζει τα πάντα. Εδώ βρίσκεται ένα μεγάλο κομμάτι της Ελλάδας, πανέμορφο, ιδιόμορφο, μοναδικό. Το δικό μας Αιγαίο Πέλαγος.