Οι ελληνικές επιχειρήσεις ακροβατούν σε ένα τεντωμένο σχοινί τα τελευταία τουλάχιστον 10 χρόνια, προσπαθώντας να σταθούν όρθιες μετά από μια πολυετή οικονομική κρίση χρέους αλλά και ύστερα από 1,5 χρόνο όπου η πανδημία του κορωνοϊού έχει αλλάξει άρδην τις οικονομικές ισορροπίες σε παγκόσμιο. επίπεδο. Η ελληνική οικονομία, αν και πληγωμένη από τα μνημόνια, κατάφερε να σταθεί όρθια και να επιδείξει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης το δεύτερο τρίμηνο του έτους. Ανάπτυξη του ΑΕΠ, η οποία σύμφωνα με εκτιμήσεις μπορεί να ξεπεράσει και το ποσοστό του 7% στο τέλος του χρόνου. Την ίδια στιγμή αυξάνεται το επενδυτικό ενδιαφέρον, σημειώνουν «άλμα» οι εξαγωγές ενώ τα τελευταία δύο χρόνια τα «κόκκινα δάνεια» έχουν μειωθεί κατά περίπου 30 δισ. ευρώ. Είναι επίσης γεγονός ότι τον τελευταίο χρόνο οι επιχειρήσεις που λειτουργούν για πρώτη φορά είναι πολύ περισσότερες από αυτές που βάζουν «λουκέτο». Στοιχεία που δείχνουν ότι η ελληνική οικονομία προσπαθεί να γυρίσει σελίδα και να εισέλθει οριστικά σε φάση διαρκούς και βιώσιμης ανάπτυξης. Την ώρα όμως όπου η ελληνική οικονομία προσπαθεί να ορθοποδήσει, οι διεθνείς οικονομικές συγκυρίες δεν την ευνοούν. Επιχειρήσεις, εργαζόμενοι και εν γένει η ελληνική οικονομία δοκιμάζουν ξανά τις αντοχές τους, απέναντι στην αύξηση του ενεργειακού κόστους και των πρώτων υλών. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι θα πρέπει να θωρακισθεί η ελληνική οικονομία, με τέτοιον τρόπο, για να μπορεί να αντιμετωπίζει όσο το δυνατόν καλύτερα διεθνείς κρίσεις που κάθε τόσο χτυπούν την πόρτα της. Για αυτόν τον λόγο η ελληνική οικονομία έχει ανάγκη από μια «διπλή» θωράκιση. Πρώτον, θα πρέπει να ενισχύσουμε πολλούς κλάδους της οικονομίας οι οποίοι θα μπορούν να απορροφήσουν τους κραδασμούς από μελλοντικές διεθνείς οικονομικές κρίσεις. Δεν θα πρέπει να έχουν μονοδιάστατη οικονομία, που να βασίζεται για παράδειγμα μόνο στον Τουρισμό ή στις εξαγωγές. Θα πρέπει να αναπτύξουμε την βιομηχανία μας, να δημιουργήσουμε καινοτόμες υπηρεσίες υψηλής προστιθέμενης αξίας και να αξιοποιήσουμε κάθε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της χώρας μας. Και προς αυτή την κατεύθυνση τα κονδύλια από το Ταμείο Ανάκαμψης αποτελούν μια χρυσή ευκαιρία. Δεύτερον θα πρέπει να υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο για την αναδιαμόρφωση του πρωτογενή τομέα. Η χώρα μας δεν μπορεί να συνεχίζει να είναι τόσο ευάλωτη απέναντι σε διεθνείς κρίσεις και να εξαρτάται σε τόσο μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές. Είναι θετικό ότι αυξάνονται οι εξαγωγές αλλά θα πρέπει κάποια στιγμή να μειωθούν αισθητά και οι εισαγωγές. Όσα περισσότερα χρήματα μένουν στην χώρα μας τόσο καλύτερο για εργαζομένους και επιχειρήσεις. Συνεπώς η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και ο πλουραλισμός στο επιχειρείν μπορούν να θωρακίσουν καλύτερα την ελληνική οικονομία, απέναντι από μελλοντικές διεθνείς κρίσεις.