Το υδρογόνο θεωρείται από πολλούς ως το καύσιμο του μέλλοντος, αφού είναι το πιο άφθονο στοιχείο στο σύμπαν. Προς ενημέρωση μας σε αντίθεση με το χρήμα που έχει χρώμα και απαιτείται άφθονο για τη παραγωγή του, το υδρογόνο είναι άχρωμο, άοσμο και αόρατο. Μελέτες δείχνουν ότι έχει τη δυναμική να προσφέρει καθαρή και σχεδόν απεριόριστη ενέργεια. Επίσης είναι φιλικό προς το κλίμα, αλλά στον αντίποδα η παραγωγή του είναι δαπανηρή και ενεργοβόρα και η εφαρμογή του επί του παρόντος σχετικά αναποτελεσματική. Αν και ήδη χρησιμοποιείται στη πετρελαϊκή και χημική βιομηχανία δεν έχει προχωρήσει η χρήση του ως καύσιμο. Αυτό όμως μπορεί να αλλάξει στο μέλλον, καθώς η επιστήμη εξελίσσεται στη μάχη με την κλιματική αλλαγή. Όλοι συμφωνούν ότι η οικονομία μπορεί και πρέπει να απαλλαγεί από τον άνθρακα, μέσω της αξιοποίησης της ηλεκτρικής ενέργειας στα αυτοκίνητα και τη θέρμανση, καθώς και τη χρήση ΑΠΕ στην παραγωγή της. Χρειάζεται όμως και κάτι ακόμα για τους τομείς των μεταφορών, τη ναυτιλία και την αεροπορία, αλλά και τη βαριά βιομηχανία. Εδώ λοιπόν μπαίνει το υδρογόνο στη συζήτηση, καθώς δεν εκπέμπει καθόλου ρύπους στην καύση του. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να παραχθεί το υδρογόνο ως καύσιμο, κάθε ένας όμως έχει διαφορετικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα, που δίνει και το χρώμα προσδιορισμού του. Το πλέον «βρώμικο» είναι το «καφέ υδρογόνο» που παράγεται από άνθρακα. Το «γκρι υδρογόνο» παράγεται από φυσικό αέριο, μια διαδικασία που όμως επίσης δημιουργεί ρύπους. Η καθαρότερη εκδοχή «μπλε υδρογόνου» χρησιμοποιεί φυσικό αέριο, αλλά με μια τεχνολογία που συλλέγει και αποθηκεύει το CO2, αντί να το εκπέμπει στην ατμόσφαιρα. Το «πράσινο υδρογόνο» είναι αυτό που παράγεται από την ηλεκτρόλυση νερού με ηλεκτρική ενέργεια που όμως προέρχεται αποκλειστικά από ΑΠΕ. Η διαδικασία αυτή συνιστά σήμερα μόλις το 0.1% της παραγωγής υδρογόνου παγκοσμίως, καθώς παρουσιάζει υψηλό κόστος, σημαντική κατανάλωση ενέργειας και απώλειες. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνή Οργανισμού Ενέργειας εκτιμάται ότι έως το 2030 το κόστος παραγωγής πράσινου υδρογόνου μπορεί να μειωθεί κατά 30%, λόγω της μείωσης του κόστους των ΑΠΕ, των ηλεκτρολυτών, και της ευρύτερης κλίμακας της τεχνολογίας. Σε αντίστοιχη μελέτη του Hydrogen Council οι εκτιμήσεις για τη μείωση κόστους έως το 2030 αγγίζουν το 50%. Αναφορικά με το κόστος, το Γερμανικό Συμβούλιο Περιβαλλοντικών Εμπειρογνωμόνων, χαρακτηρίζει το υδρογόνο ως τη «σαμπάνια της ενεργειακής μετάβασης» αφού θεωρεί πως είναι ένας σπάνιος και ακριβός ενεργειακός φορέας. Το «πράσινο υδρογόνο» που παράγεται με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μπορεί να είναι βιώσιμο, αλλά η εισροή ενέργειας είναι υψηλή. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για την υψηλή τιμή του ως καύσιμο, επιτρέποντας στην άμεση χρήση της ηλεκτρικής ενέργειας να είναι πιο αποδοτική και επομένως φθηνότερη. Ένα άλλο πρόβλημα είναι η μεταφορά του υδρογόνου, αφού για τη μεταφορά του με πλοία, θα έπρεπε να υγροποιηθεί το αέριο και να ψυχθεί στους -252 βαθμούς κάτι που θα απαιτούσε μεγάλη ποσότητα ενέργειας, πόρων και αλλαγές στις υποδομές. Η πιο ενεργειακά αποδοτική εναλλακτική λύση για τη μεταφορά του υδρογόνου από το ένα σημείο στο άλλο είναι μέσω αγωγών, αλλά αυτό απαιτεί αλλαγή των υποδομών στην Ευρώπη. Ωστόσο, υπάρχουν τομείς στους οποίους η χρήση του υδρογόνο θα είναι απαραίτητη μακροπρόθεσμα, όπως στη χημική βιομηχανία, τη χαλυβουργία, τη ναυτιλία και την αεροπορία. Σε αυτές τις βιομηχανίες, το υδρογόνο θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο, ώστε να γίνουν πιο φιλικές προς το περιβάλλον αντικαθιστώντας τη συμβατική κηροζίνη με συνθετικά καύσιμα PtL «power-to-liquid» που δεν απαιτούν αλλαγές στις υποδομές όσον αφορά τη μεταφορά, καθώς μπορούν να μεταφερθούν και να αποθηκευτούν όπως και τα ορυκτά καύσιμα. Από τις αρχές του 2022 η ΔΕΗ μαζί με τον όμιλο Motor Oil Hellas υπέγραψαν μνημόνιο συνεργασίας με αντικείμενο την κοινή δραστηριοποίηση τους στον τομέα του «πράσινου υδρογόνου». Σύμφωνα με τις δύο εταιρείες ο στόχος τους είναι να δημιουργήσουν ένα σχήμα που με συγκεκριμένα έργα θα αναπτύξει το επόμενο στάδιο ώστε να ηγηθεί στην οικονομία του υδρογόνου στην Ελλάδα και όχι μόνο. Ουσιαστικά επιχειρείται να αξιοποιηθεί η τεχνογνωσία της ΔΕΗ στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, αλλά και του ομίλου της Motor Oil στην αγορά του συμβατικά παραγόμενου υδρογόνου, προκειμένου το κοινό σχήμα να ξεκινήσει την παραγωγή με ενέργεια από ΑΠΕ, σε χαμηλότερο εμπορικό κόστος. Το μόνο σενάριο για την επιτυχία της εφαρμογής του «πράσινου υδρογόνου» ως καύσιμο είναι οι υπεύθυνοι του πολιτικού κεφαλαίου στην ΕΕ να εστιάσουν στους τομείς στους οποίους η χρήση του είναι απαραίτητη και αντίστοιχα οι επιχειρήσεις του ενεργειακού τομέα να επενδύσουν μέσω κοινοτικών προγραμμάτων, αλλά κυρίως με δικά τους κεφάλαια, δείχνοντας το «χρώμα του χρήματος» που διαθέτουν για να «πρασινίσει» το υδρογόνο.